Heb je je ooit afgevraagd wat ze zijn? de effecten van cocaïne op de hersenen ? We zullen proberen deze vraag in de volgende regels te beantwoorden.
Volgens een recente studie waarin stedelijk afvalwater werd geanalyseerd, is cocaïne de meest geconsumeerde drug in Italië. Een echt gezondheidsprobleem op het gebied van drugsverslaving. Deze stof, gesynthetiseerd uit het blad van de cocaplant, veroorzaakt een gevoel van euforie, energie en mentale alertheid bij degenen die het consumeren. Het werkt ook door de eetlust en de behoefte aan slaap te verminderen.
Naast deze kortetermijneffecten Cocaïnegebruik heeft op de lange termijn aanzienlijke negatieve gevolgen zoals emotionele of gedragsstoornissen. Hieronder beschrijven we de effecten van cocaïne op de hersenen op anatomisch, metabolisch en functioneel niveau.
De anatomische en metabolische effecten van cocaïne op de hersenen
Deze stof beïnvloedt de noradrenerge en dopaminerge systemen van de hersenen. Specifiek het mechanisme ervan bestaat uit het bevorderen van de afgifte van norepinefrine en het remmen van de reabsorptie van serotonine, dopamine en norepinefrine in de synapsen. Dientengevolge in de ruimte die bestaat tussen twee communicerende neuronen, ook wel bekend als schisi sinaptica de beschikbaarheid van deze neurotransmitters is groter.
Dit effect vertaalt zich in een reeks hersenveranderingen op de lange termijn. Bij post-mortemonderzoek werd waargenomen dat de hersenen van cocaïnegebruikers een lagere hoeveelheid dopamine in de hersenen hadden striatum een lagere dichtheid aan monoaminen en de expressie van het RNA dat codeert voor de dopaminetransporter. Er werd ook een toename van microglia en macrofagen gedetecteerd. Dat wil zeggen dat cocaïnegebruik verband houdt met het verlies van dopaminerge uiteinden en hele neuronen.
Oorzaken van cellulaire schade het beloningscircuit waarvan de dopaminerge route deel uitmaakt, verandert de functionaliteit ervan het produceren van dwangmatige consumptie. Op dezelfde manier veroorzaakt de lagere aanwezigheid van endogeen dopamine of hypodopaminergie ontwenningsverschijnselen, depressie en hunkering.
Ten tweede is waargenomen dat de consumptie van cocaïne en andere verdovende middelen de aanwezigheid van vrije radicalen en oxidatieve stress verhoogt. Deze cellen zijn, ondanks dat ze in overmaat nodig zijn, verwant aan veroudering en celbeschadiging. Ze interfereren ook met de functie van de bloed-hersenbarrière, die essentieel is voor het beschermen van de hersenen tegen schadelijke externe factoren en het handhaven van de homeostase.
Tot slot het cocaïnegebruik het verandert het vaatstelsel van de hersenen, waardoor het optreden van een beroerte waarschijnlijker wordt evenals een verhoogde tumornecrosefactor.
Functionele effecten
De bovengenoemde veranderingen en beschadigingen hebben een reeks gevolgen voor het neuropsychologische functioneren van de consument. In het algemeen Mensen die cocaïne gebruiken presteren slechter neuropsychologische evaluatietest . Deze effecten werden vooral opgemerkt op het gebied van aandacht, geheugen, responsremming en executieve functies.
Meer specifiek beïnvloedt cocaïne de mechanismen van selectieve en langdurige aandacht, werkgeheugen, visueel geheugen en leervermogen. Deze effecten worden duidelijker tijdens perioden van onthouding.
Wat betreft de uitvoerende functies Cocaïnegebruikers falen vaker in pogingen om meer impulsieve reacties te onderdrukken en zijn minder vaardig in het nemen van beslissingen. Dit samen met minder flexibiliteit bij veranderingen en een slechter vermogen om fouten te verwerken en onvoorziene omstandigheden te beheersen.
Samenvattend is cocaïnegebruik waarschijnlijk een van de meest verslavende drugs en schaadt het de gebruiker op verschillende niveaus. Naast de zojuist beschreven effecten zijn er ook een groot aantal emotionele, gedragsmatige en sociale gevolgen die de kwaliteit van leven van de persoon die het gebruikt beïnvloeden.
