Er zijn mensen die gewend raken aan liegen. We kunnen met zekerheid zeggen dat iedereen minstens één zo iemand kent.
Leugenaars geven het meestal niet toe de leugen kan een hulpbron zijn die net zo geldig is als de andere, en als hij niet wordt ontdekt, doet hij niemand kwaad.
Misschien kunnen ze ons niet langer bedriegen omdat we ze al heel lang kennen, maar ze hebben nog steeds het vermogen om mensen te misleiden die ze net hebben ontmoet of die ze weinig zien. Ze weten dat hoe minder details, hoe beter; ze weten hoe ze hun gezicht moeten verbergen om niet ontdekt te worden en ze weten dat dubbelzinnigheid een van hun beste bondgenoten is.
Aan de andere kant lijkt het er bijna op dat degenen die wennen aan het mixen van de realiteit met zijn verbeeldingskracht vervaagt hij uiteindelijk de grenzen die hen verdelen, zelfs in zijn eigen hoofd. Hij raakt eraan gewend om beide gelijk te behandelen, omdat er in zijn leven ruimte is voor beide.
Van barmhartige leugens tot dwangmatige leugens
Als kinderen waarheid . Het is niet vreemd als we opgroeien met de theorie dat een kleine leugen niemand pijn doet en dat we beetje bij beetje onze definitie van waarheid veranderen.
Tijdens dit proces zijn er mensen die de grenzen overschrijden die we als normaal kunnen beschouwen en die ongecontroleerde leugenaars worden. Dan rijzen er veel vragen: doen ze het met opzet? Realiseren ze zich wat ze zeggen? Begrijpen ze dat ze anderen pijn doen? Helaas is dit in de meeste gevallen niet het geval. En het ergste is dat als we ze proberen te helpen, ze ons afwijzen en een nog grotere leugen vertellen.
Pathologische leugens van het grote scherm tot het echte leven
Er zijn niet veel wetenschappelijke onderzoeken die verklaren waarom iemand aan mythomanie lijdt* . We hebben haar vaak op het grote scherm gezien, zoals in Taxichauffeur waarin Robert De Niro een jonge taxichauffeur speelt die een brief aan zijn ouders schrijft waarin hij zegt dat hij feitelijk voor een geheim overheidsproject werkt en dat hij verloofd is met een meisje.
Een verhaal dat geen fictie is, maar waarheidsgetrouw is, is dat van Tania Hoofd (wiens echte naam Alicia Esteve is) een jong meisje geboren in Barcelona dat zei dat ze zich op 11 september 2001 op de achtenzeventigste verdieping van de zuidelijke toren van het World Trade Center bevond, precies op het moment van de explosie.
Hij liet de vermeende verwondingen zien die hij tijdens de aanval had opgelopen en vertelde de feiten zelfs tot in detail. In 2007 de Amerikaanse krant De New York Times Keten Vier produceerde een documentaire met de titel 11-S Ik heb het allemaal verzonnen . Het is nog steeds niet duidelijk waarom het meisje besloot te liegen: sommigen zeggen dat het te wijten was aan de wens om beroemd te worden, anderen denken dat de reden haar onvermogen is om onderscheid te maken tussen realiteit en leugens.
Hoe te begrijpen of iemand pathologisch liegt
Naast de gevallen die op het grote scherm worden gerapporteerd of door de media worden ontdekt, is het feitelijk mogelijk dat je geconfronteerd wordt met een mythomaan zonder het te beseffen. Hoe kunnen we weten of iemand schaamteloos tegen ons liegt? Misschien is het in het begin wat lastig en heb je vreemde informatie nodig of informatie die niet past bij de rest van het verhaal om zijn woorden niet meer te geloven.
Het is echter de moeite waard om dat te weten een pathologische leugenaar heeft geen controle over wat hij zegt of zelfs over de effecten die zijn leugens op anderen hebben . De leugens zijn over het algemeen onevenredig hardnekkig en de meeste zijn spontaan en slecht doordacht.
Bijvoorbeeld Het is mogelijk om iemand die aan deze aandoening lijdt te identificeren als hij of zij voortdurend zijn of haar verhaal verandert als het in tegenspraak is met wat hij zei verleden of als hij zijn verhalen enorm overdrijft (zoals in het geval van de taxichauffeur die zich voordoet als CIA-agent). Bovendien is het mogelijk dat hij een nog ongelooflijkere versie heeft van gebeurtenissen uit het verleden, dat hij in een parallelle realiteit leeft en dat hij niet in staat is op tegenstrijdigheden te reageren met geheugenfouten als excuus.
Waarom moeten we altijd wegblijven van een pathologische leugen? In de praktijk omdat het gebaseerd is op het gebrek aan controle van degenen die het zeggen. Een mythomaan* kan problemen of afwijkingen in de hersenen en het centrale zenuwstelsel hebben . Dit is zeker geen excuus waardoor hij kan blijven liegen, maar het is nog steeds een feit waarmee we rekening moeten houden als we luisteren naar een verhaal bedacht of vals.
We moeten vooral oppassen voor leugenaars die niets om anderen geven, omdat ze mensen net zo beschouwen als een leugen: een eenvoudig middel om hun doel te bereiken. Deze mensen zijn gevaarlijker dan mythomanen*. Hoe komt dat? Ze weten perfect wat ze doen! Hun leugens helpen hen rijk te worden, de sociale piramide te beklimmen en anderen te vertrappen.
Leugens zijn onder geen enkele omstandigheid goed voor je. Degenen die lijden aan mythomanie worden hun stoornis niet vergeven, maar verdienen onze hulp : probeer deze mensen ervan te overtuigen een specialist te raadplegen en hen te motiveren de juiste behandeling te volgen.
*Mythomanie: de neiging om op een min of meer vrijwillige en bewuste manier te liegen en de producten van je verbeelding als realiteit te accepteren.
