Ook al lijkt het niet zo, humor is vaak een verdedigingsmechanisme in stressvolle situaties of moeilijk. Het geeft kleur aan de duisternis, tovert een glimlach op het gezicht van moeilijkheden en is besmettelijk. Het lijkt het perfecte tegengif, toch?
Afweermechanismen zijn strategieën die we gebruiken om om te gaan met interne of externe situaties die onplezierig blijken te zijn. Op de een of andere manier is het alsof ze met hun kracht dat kwade monster dat in ons kruipt, kunnen verkleinen, of dat nu zo is droefheid voor het verlies van iemand, woede over een recente relatiebreuk of de ontdekking van een ziekte…
Bestrijd stress door te proberen deze kleiner, onschadelijker, minder heftig en vreemd te maken. Soms zorgen deze verdedigingsmechanismen ervoor dat we ons lijden kunnen vergeten of dat we de oorzaken ervan kunnen verminderen. De ruimte van zuivere lucht die humor in ons creëert, is zo immens dat het ons het gevoel geeft dat het goed met ons gaat en dat niets ons zorgen baart.
Humor helpt ons te ontsnappen aan de moeilijke realiteit
Je zult vast wel eens iemand ontmoet hebben die, als hij iets serieus en belangrijks vertelt, dat met een glimlach op zijn gezicht doet . Een glimlach die verandert in een nerveus gegiechel en vervolgens een hartelijke lach wordt. Maar er klopt iets niet... Terwijl we naar die persoon luisteren; we kunnen niet anders dan denken dat er iets niet klopt.
Hoe kan hij ons lachend iets vertellen dat duidelijk belangrijk of serieus voor hem is? Als we even nadenken: er zijn veel mensen die, als ze over iets praten dat niet bepaald grappig is, dat doen terwijl ze lachen. Een lach die niet authentiek lijkt, is eerder een schreeuw van de ziel die zich niet weet te uiten dan een oprechte lach, de echte lach die voortkomt uit een gelukkige ziel. Het is een lach die op interferentie lijkt.
Er is een waargenomen dissonantie tussen wat hij vertelt en hoe hij het vertelt waardoor we eigenlijk de ernst van de zaak in twijfel trekken. Er zijn mensen die niet verder gaan en vooral rekening houden met lachen. Als hij lacht, komt dat omdat de kwestie hem niet al te veel aangaat. Maar de waarheid is dat er iets is dat niet klopt; als wat we zeggen botst met de manier waarop we het zeggen, is er iets mis.
Ongemak wil gehoord worden en geaccepteerd worden, niet ontkend
Dit is hoe humor fungeert als een verdedigingsmechanisme in een realiteit die ongemakkelijk is om te accepteren. Humor geeft ons warmte en is bij veel gelegenheden een balsem die ons helpt ons aan te passen in veel sociale contexten. Het probleem komt, zoals met alles, wanneer het onze enige manier is om met een situatie om te gaan. Onszelf verdedigen door onszelf ertegen te verbitteren. Zonder dat je je ervan bewust bent of het accepteert voor wat het is.
Er zijn realiteiten die echte duizeligheid veroorzaken. Hiervan kennis nemen veronderstelt een tamelijk diepgaande interne verandering. De manier om eraan te ontsnappen is door ze te ontkennen door afstand te nemen van je bewustzijn of door ze te minimaliseren... Door ze kleiner te maken totdat ze verdwijnen. Iets niet onder ogen zien, hoe moeilijk het ook is, houdt in dat je afstand neemt van wie je bent.
Het leven bestaat uit gemak en ongemak en noch het een noch het ander kan worden ontkend . Het geneesmiddel komt niet vandaan ontkenning van wat ons stoort om te zien, maar dat eerder begint met acceptatie. In die zin moeten we, om te accepteren, naar binnen kijken en een zekere respectvolle angst hebben voor wat we vinden. Als je je verleden niet respecteert door het zo karikaturaal te maken dat je het volledig afbreekt, nemen anderen je niet serieus.
Als we onszelf niet serieus nemen, leren we anderen ons ook niet serieus te nemen
Opvoeden of anderen ons wel of niet respecteren is mogelijk. Zolang we onze gevoelens niet respecteren en humor kiezen als het eerste mechanisme om afstand te nemen van de EIGEN realiteit, zal het moeilijk zijn om respect voor anderen te kweken ten opzichte van hun meest intieme verleden. Ons wordt geleerd erom te kunnen lachen en niet serieus genomen te worden, dat waar we over praten niet belangrijk is omdat het ons niet raakt, maar het heeft wel invloed op ons, maar het is zo pijnlijk of ongemakkelijk dat de eerste reactie is afstand nemen.
Alles heeft zijn eigen dimensie, net zoals elke situatie zijn eigen verloop kent. Lachen heeft zijn plaats, net als huilen. De glimlach heeft zijn moment, net zoals de ernst dat heeft
-Al-Yahiz-
Om deze reden is het belangrijk identificeer deze tekenen van inconsistentie tussen wat je voelt en wat je manifesteert tussen wat er wordt gezegd en hoe het wordt gezegd... Deze inconsistentie zal ons aanwijzingen geven om deze persoon te helpen zich beter te voelen over zijn ongemak.
Soms is het eenvoudigste om te luisteren naar wat hij ons echt wil vertellen, zonder te verdwalen in dat spelletje maskers en karikaturen. Die persoon wil waarschijnlijk zonder oordeel gehoord worden en moet gewoon horen dat het oké is als jij je slecht voelt (dat is normaal gezien de omstandigheden waarin je verkeert) en dat je het hier bij mij kunt uiten als je daar behoefte aan hebt.
