Er is iets in ons dat ons ons hele bestaan vergezelt, dat naast ons loopt op de nieuwe plaatsen die we bezoeken en op de plaatsen waar we naar terug wilden keren. Het is bagage die ons speciaal maakt omdat ze de vorm heeft van dromen, hoop en vooral van de dingen waaraan we gehecht zijn en die we besluiten mee te nemen als we vertrekken.
In die koffer zitten de emoties die ons vanuit het diepst van onszelf laten trillen, maar ook de mensen die ze teweegbrengen. Het is geen gemakkelijke bagage om waar te nemen, maar het komt en gaat daar op het ritme van elke stap die we zetten, en zegt veel over wie we zijn.
-Ella Fitzgerald-
De dingen waaraan we gehecht zijn, maken ons emotioneel en spiritueel uniek omdat we ze dicht bij ons hart dragen in de vorm van liefde en nostalgie .
Genegenheid en GEEN afscheid
We komen aan op het station, we gaan richting het vliegveld of we zetten één voet in de auto, klaar om een nieuw avontuur aan te gaan. Het maakt niet uit of het maanden, jaren of zelfs uren duurt, onze bagage zal altijd hetzelfde zijn.
Als we onze koffer inpakken, vullen we deze met voorwerpen die we denken nodig te hebben: kleding, elektronische apparaten, documenten en andere dingen reis het zal ook vol herinneringen zijn – zoals foto's of ansichtkaarten. Dan is het tijd voor afscheid.
Ze noemen ze zonder enige reden vaarwel, alsof we de mensen achterlaten die blijven en die niet fysiek met ons meegaan. Maar in werkelijkheid laten we niet los, we geven niet in de steek, we maken ons niet los van die mensen.
de helft van de wereld.
Dus ook als we te laat zijn
we willen het nog een keer doen […]
-Elvira Sastre-
We weten allemaal waarom tijdelijk afscheid zoveel pijn doet. Omdat we op dat vliegveld in dat treinstation iemand de rug toekeren in de hoop dat hij of zij zo snel mogelijk terugkomt om ons te omhelzen. Die tot ziens ze zijn moeilijk onder ogen te zien, omdat ze diep van binnen nooit zo zijn geweest: het zijn slechts speciale haakjes van een genegenheid die in de loop van de tijd zal voortduren. Hun nagedachtenis zal ons beschermen tegen de kou, waar we ook zijn, en ons beschermen tegen leegte en eenzaamheid.
Genegenheid zit verborgen in afscheid
Je huis verlaten en verlaten is een zeer moedige daad, omdat het betekent dat we ons in een avontuur storten waar we geen ervaring mee hebben. En tot overmaat van ramp zullen we niet de mensen aan onze zijde hebben die ons gewoonlijk helpen als we een probleem hebben.
Wanneer de reis lang wordt, begint de bagage die we hadden gevuld met waar we aan gebonden zijn en die ons sinds het begin van het avontuur heeft vergezeld, langzaam de inhoud ervan te onthullen. Met andere woorden, we realiseren ons dat sommige van die afscheidingen misschien niet geheel van voorbijgaande aard waren, of dat er mensen bij betrokken waren waarvan we het bestaan niet eens kenden.
Hier gaan we elementen uit onze bagage verwijderen en toevoegen totdat we dat beseffen er was tenslotte geen ruimte voor alles behalve de materiële objecten die het zo zwaar maakten en dat hoe meer gewicht het draagt, hoe steviger het wordt.
Emotionele bagage is het zwaarst
Nadat we lang over deze aspecten hebben nagedacht, zullen we begrijpen dat verhuizen naar een nieuwe plek niet betekent dat je het in de steek moet laten thuis : het bevindt zich niet op een fysieke plaats, het bevindt zich in ons. Als we terugkomen we zullen kijken naar degenen tegen wie we zeiden tot ziens en we zullen begrijpen dat zij het zijn thuis de essentie .
We herenigen ons weer met de mensen waar we om geven en die altijd bij ons zijn geweest, maar we voegen al degenen toe die we meenemen van de reis waar we net van terug zijn gekomen. Er staat immers altijd een glas wijn op ons te wachten van die vriend die we in Spanje hebben ontmoet knuffel om terug te keren naar die universiteitsvriend en een gesprek te hervatten met die vreemdeling die we in Genève hebben ontmoet, wiens herinnering ons vergezelt op regenachtige dagen...
-Benito Taibo-
Dit alles zal de bagage vormen waarmee we onszelf aan anderen zullen laten zien: we zullen het niet hebben over de kleding die we hebben meegenomen, maar over de mensen wier herinneringen we met ons meedragen. Dit is slechts een demonstratie van het feit dat liefde en genegenheid kleine fragmenten zijn die zowel in ons hart als in dat van anderen vastzitten. Onzichtbaar verenigen ze ons en geven ze betekenis aan ons bestaan.
Afbeeldingen met dank aan Claudia Temblay
