De legende van gevoelens vertelt ons wat er gebeurde toen de deugden en gebreken van de mens samenkwamen om verstoppertje te spelen dankzij de gekke ideeën van de waanzin die in ons leeft.
Het is niet met zekerheid bekend waar het vandaan komt legende van gevoelens . Om een onbekende reden wordt het toegeschreven aan Mario Benedetti, maar hij heeft het niet geschreven. Sommigen speculeren dat het een herziene versie is van een verhaal van Jorge Bucay of zelfs Mariano Osorio.
In ieder geval begon deze legende ongeveer dertig jaar geleden onder de naam te circuleren Waanzin en het spel van verstoppertje . Na verloop van tijd werd het echter omgedoopt tot De legende van gevoelens.
Dwazen maken de weg vrij voor wijze mannen om te volgen
-Carlo Dossi-
Dit verhaal neemt ons mee terug naar het magische moment waarop nog niets vaststond en de rekeningen begonnen te worden geconfigureerd emoties . Het vertelt ons op een ontroerende en zeer menselijke manier de oorsprong van gevoelens.
De legende van gevoelens
De legende van de Om dit te voorkomen, stelde waanzin iedereen een leuk spel voor. Laten we verstoppertje spelen, zei hij.
De intriges waren onmiddellijk geïnteresseerd in het voorstel terwijl de nieuwsgierigheid hij vroeg: Hoe speel je verstoppertje? Wijsheid legde uit dat het oud amusement was Aan het einde van de telling was het de bedoeling om iedereen te vinden.
Onmiddellijk begon het enthousiasme en de euforie een sprong te maken. Ze vonden het een geweldig idee spel . Hun geluk was zo groot dat zelfs Doubt besloot dat hij mee wilde doen. De apathie die gewoonlijk aan de zijlijn bleef, deed ook mee. Zo begon het spel en daarmee ook de oorsprong van gevoelens.
Het spel begint
De folia steeds opgewondener bood ze aan om als eerste te tellen. En zo begon het: Eén twee drie…. De waarheid besloot niet mee te doen omdat hij er het nut niet van inzag: ze zouden het toch wel gevonden hebben. Pride zei dat het spel stom was en dat hij niet wilde meedoen. Het stoorde haar dat het waanzin was die met het idee was begonnen en niet zij.
De luiaard begon weg te rennen om zich te verstoppen, maar werd al snel moe. Vervolgens verstopte hij zich achter de eerste rots die hij zag. Triumph koos, ijverig als altijd, de hoogste boom en klom naar boven om zich tussen de takken te verstoppen. Achter hem kwam afgunst die misbruik maakte van de grote schaduw van triomf om zich onder hem te verbergen.
In de tussentijd het geloof vluchtte voor ieders verbazing op de vlucht en verborg zich in de wolken. Niemand kon het geloven, alleen zij kon tot zoiets in staat zijn. Vrijgevigheid van haar kant was bezorgd over degenen die geen schuilplaats konden vinden. Dus begon hij de anderen te helpen en had bijna tijd om zich te verstoppen. Het egoïsme daarentegen vond de perfecte schuilplaats in een grot en sloot de ingang af met struiken zodat niemand naar binnen kon.
Het verrassende einde van het spel
De waanzin was opgewonden. Hij bleef tellen totdat hij een miljoen had bereikt. Toen ontblootte hij zijn gezicht en begon zijn vrienden te zoeken. Het eerste dat ontdekt werd, was de luiheid die op een steenworp afstand lag. Toen ontdekte hij de passie en het verlangen die verborgen waren op de bodem van een vulkaan.
Later ontdekte hij dat de leugen zo was leugenaar waardoor ze had geloofd dat ze zich in het water had verstopt, bevond zich eigenlijk in het midden van een regenboog . De waanzin volgde het spoor van de vergeetachtigheid, maar vergat waar dat spoor heen leidde en besloot het voor later te bewaren.
Liefde was de enige die zich niet had kunnen verstoppen. Toen hij de waanzin zag naderen, verstopte hij zich haastig achter een paar struiken. De waanzin die niet dom was, zei tegen zichzelf: de liefde is zo banaal dat ze zich zeker tussen de struiken en rozen moet hebben verborgen. De waanzin bewapende zich met een schaar en begon ze weg te snijden. Plotseling klonk er een kreet van pijn: waanzin had de liefde in de ogen verwond.
Spijtig van wat er met de waanzin was gebeurd, kwam er niets anders in me op dan op haar knieën gaan en vragen Pardon . Omdat het zijn gezichtsvermogen had beschadigd hij bood aan om vanaf dat moment zijn gids te zijn. Sindsdien is de liefde blind en gaat waanzin ermee gepaard.
Zo eindigt deze prachtige legende van gevoelens, die kwaliteiten met onze gevoelens associeert, en een beeld schetst van de emotionele ervaringen waarmee we ons allemaal identificeren.
