SYNAPTISCHE SPLEET: WAT IS HET?

De synaps maakt de verbinding tussen twee neuronen en de onderlinge uitwisseling van informatie mogelijk. Het gebeurt niet bij direct contact, maar er is een ruimte die de synaptische spleet wordt genoemd en waar de uitwisseling plaatsvindt. Wat gebeurt er in de synaptische spleet en hoe werkt het? Laten we proberen deze vraag te beantwoorden.

Tijdens de chemische synaps het neuron dat de informatie doorgeeft (pre-synaptisch) geeft een stof af

Het was de elektronenmicroscoop die ons in staat stelde te ontdekken dat communicatie tussen neuronen geen enkel contact impliceert en dat er een ruimte bestaat waarin neurotransmitters worden uitgescheiden.
Elk van deze neurotransmitters heeft verschillende effecten die de werking van de hersenen beïnvloeden zenuwstelsel .

Chemische synapsen en synaptische ruimte

Er zijn twee soorten synapsen: elektrisch en chemisch . De ruimte tussen presynaptische en postsynaptische neuronen is aanzienlijk groter bij chemische synapsen dan bij elektrische en wordt synaptische ruimte genoemd.

Hun belangrijkste kenmerk is de aanwezigheid van membraangebonden organellen, synaptische blaasjes genaamd, binnen de pre-synaptische terminal.

Chemische synapsen maken daarom gebruik van het vrijkomen van chemische stoffen (neurotransmitters). ) in de synaptische spleet; deze werken in op het postsynaptische membraan en veroorzaken depolarisaties of hyperpolarisaties. De chemische synaps kan zijn signalen veranderen als reactie op gebeurtenissen.

Neurotransmitters worden opgeslagen in terminale boutonblaasjes. depolarisatie zorgt ervoor dat de kanalen zich openen voor het Ca-ion. neurotransmitters uit de blaasjes.

De blaasjes zijn gevuld met neurotransmitters die fungeren als boodschappers tussen communicerende neuronen. Eén van de belangrijkste neurotransmitters van het zenuwstelsel is acetylcholine. Het reguleert de werking van het hart en werkt in op verschillende postsynaptische doelen van het centrale en perifere zenuwstelsel.

Eigenschappen van neurotransmitters

Aanvankelijk

Wil een stof als neurotransmitter worden beschouwd, dan moet deze aan de volgende eisen voldoen.

Het moet aanwezig zijn in het presynaptische neuron in de terminale knop en in het blaasje.
De pre-synaptische cel bevat enzymen die geschikt zijn voor het synthetiseren van de stof.
De neurotransmitter moet worden vrijgegeven wanneer specifieke zenuwimpulsen de terminals bereiken.
Het is noodzakelijk dat in het postsynaptische membraan Er zijn sterk verwante receptoren aanwezig .
Contact met de stof moet veranderingen in de postsynaptische potentiaal veroorzaken.
Er moeten mechanismen voor de inactivatie van neurotransmitters bestaan in of rond de synaps.
De neurotransmitter moet respecteer het principe van synaptische mimicry . De werking van een veronderstelde neurotransmitter moet reproduceerbaar zijn, zelfs bij exogene toepassing van een stof.

Neurotransmitters vervullen hun functie wanneer ze interageren met receptoren. Een stof die zich aan een receptor bindt, wordt een ligand genoemd en kan drie effecten veroorzaken.

Agonist: Het normale effect van de receptor wordt geïnitieerd Antagonist: het is een ligand dat zich aan een receptor bindt maar deze niet activeert, waardoor wordt voorkomen dat deze door andere liganden wordt geactiveerd. Omgekeerde agonist: het bindt zich aan de receptor en initieert een effect dat het tegenovergestelde is van zijn normale functie.

Welke soorten neurotransmitters zijn er?

In de hersenen wordt de meeste synaptische communicatie uitgevoerd door twee verzendende stoffen: glutamaat met prikkelend effect en de VOORKANT met remmend effect;

Elke neurotransmitter die in de synaptische ruimte wordt uitgescheiden, heeft zijn eigen specifieke functie of kan zelfs meerdere hebben. Het bindt zich aan een specifieke receptor en kan elkaar ook beïnvloeden door de werking van een andere neurotransmitter te remmen of te versterken. Er zijn meer dan honderd soorten geïdentificeerd

Dopamine :

Adrenaline enpijnboom

Noradrenaline o.norepinefrine:

Farmacologie van de synapsen

Naast de neurotransmitters die in de synaptische ruimte worden uitgescheiden door het receptorneuron te stimuleren, zijn er ook neurotransmitters exogene chemicaliën die dezelfde of een vergelijkbare reactie kunnen veroorzaken . Met exogene stoffen bedoelen we een stof die van buiten het lichaam komt, zoals medicijnen. Deze kunnen agonistische of antagonistische effecten veroorzaken en kunnen ook de chemische synaps op verschillende niveaus beïnvloeden.

Sommige chemicaliën hebben effecten op de synthese van overbrengende stoffen. De synthese van de stof is de eerste fase en dat is ook zo . Eén daarvan is L-dopa, een dopamine-agonist.
Anderen handelen over opslag en vrijgave. Reserpine voorkomt bijvoorbeeld de opslag van monoaminen in synaptische blaasjes en werkt daarom als een monoaminerge antagonist.
Ze kunnen een effect hebben op receptoren. Sommige stoffen kunnen zich aan receptoren binden en deze activeren of remmen.
Ze werken in op de heropname of afbraak van de overbrengende stof. Sommige exogene stoffen kunnen de aanwezigheid van de verzendende stof in de synaptische ruimte verlengen. Onder deze vinden we bijvoorbeeld cocaïne, dat de heropname van noradrenaline vertraagt.

Herhaalde behandelingen met een bepaald medicijn kunnen de effectiviteit verminderen. Dit fenomeen heet tolerantie . Tolerantie op het gebied van drugs kan leiden tot een toename van het gebruik, waardoor het risico op een overdosis ontstaat. Of de afname van de gewenste effecten kan leiden tot het staken van het medicijn.

Zoals we in de synaptische ruimte hebben gezien, vinden er uitwisselingen plaats tussen pre- en postsynaptische cellen door de synthese en afgifte van neurotransmitters, met verschillende effecten op ons organisme. Dit complexe mechanisme kan ook via verschillende medicijnen worden gemedieerd of gemodificeerd.