De publicatie van het boek Women Who Run with Wolves van Clarissa Pinkola lijkt een nieuw archetype van de vrouw te hebben ingeluid: dat van de wolvin.
Het uitgangspunt van dit boek is dat iedere vrouw draagt een wilde geest in zich, de geest van de wolvin. Daarin huist een vitale en krachtige energie die spontaniteit tot een natuurlijke manier van zijn maakt. Dit vrouwelijke dier is ook woest en weet zichzelf te beschermen tegen roofdieren en overwint gebrek aan ervaring en naïviteit. De wolvin beschikt over kracht en weet deze naar buiten te brengen als hij lange tijd inactief is geweest.
Om van plezier te houden
-Clarissa Pinkola-
De wolf is een gestigmatiseerd en soms veracht dier geweest. Zijn wilde kant is geen pure wreedheid. Ze weet hoe ze de matriarch van de roedel moet zijn en hoe ze haar groep moet leiden. Het is in staat om de leider voor anderen zonder angst of complexen. Ze leert van ervaring en weet hoe ze voor zichzelf moet zorgen.
De wolvin en moderne vrouwen
Zelfs als de moderne vrouw immense doelen en machtsposities heeft bereikt, is ze nog steeds ver verwijderd van haar essentie van een wilde wolf.
Vrouw zijn is een voorrecht. De cultuur heeft deze realiteit echter heel vaak door vrouwen zelf begraven.
Bij het aanbreken van de mensheid nam de wolf werkelijk haar plaats in. Tegenwoordig wordt daarentegen alles wat vrouwelijk is gedevalueerd. Veel vrouwen proberen het pad van hun leven te volgen autonomie langs het pad dat door mannen is gevolgd. Een wilde wolvin is geen wolf: ze is een wild en vastberaden dier dat de vrouwelijkheid waardeert die haar kenmerkt.
In het bijzonder een wolvin accepteert de overheersing van anderen over haar lichaam niet. Dans alleen of begeleid. Omarm en steun. Ze is vrolijk en maakt verbinding met haar verlangens en instincten. Ze laat zich door niemand vertellen hoeveel ze moet wegen als ze kinderen heeft, of hoe ze zich moet gedragen om applaus te krijgen.
De uitdaging van de wolvin
In de loop van de tijd heeft de cultuur prototypes opgelegd, zoals die van de goede vrouw en de slechte vrouw. De eerste is respectabel, een authentieke reeks deugden volgens het oordeel van velen. De slechte vrouw daarentegen brengt de stabiliteit in gevaar omdat zij iets nieuws voorstelt. In veel samenlevingen worden deze vrouwen prostituees genoemd, maar ook wolven. Zij zijn degenen die discussie veroorzaken en schandaal veroorzaken.
Rome, de hoofdstad van de wereld, werd gesticht door Romulus en Temus, twee in de steek gelaten kinderen die overleefden toen ze borstvoeding kregen van een wolvin. In het klassieke Rome waren prostituees geen vrouwen die aanboden seks aan de hoogste bieder.
Het waren goed opgeleide vrouwen die politiek, astrologie, wiskunde en vele andere disciplines kenden. Ze boden niet alleen seks aan, maar compleet gezelschap. Het waren bekwame sprekers. Het concept was vergelijkbaar met de Japanse geisha.
De wolf vraagt niet en biedt. Hij vraagt niet, hij geeft. Toch is het niet te temmen. Als ze zich zo gedraagt, voelt ze zich krachtig en niet onderdanig. Hij weet dat hij op elk moment kan vertrekken zonder dat hij voor vertrek een bestemming heeft gekozen. Ze weet dat ze van zichzelf is en daarom kan ze zichzelf aan anderen geven. Ze is niet bang omdat ze vrij is. Hij is niet bang om te lijden, omdat hij weet dat hij sterk is.
De wolvin is groot vriend loyaal en beschermend. Hij is ook erg spiritueel: hij richt zijn leven op universele waarden en niet op maandelijkse doelen. Hij houdt van kunst omdat het de beste manier is voor vrije meningsuiting. Houd van jezelf zonder te vervallen in narcisme of egoïsme. En er is meer: in elke vrouw leeft een wilde wolf. Je moet alleen de moed hebben om het wakker te maken.
Afbeeldingen met dank aan Lucy Campbell
