Lewis Carroll pseudoniem Charles Lutwidge Dodgson was een uitstekende wiskundige, filosoof, fotograaf en uitvinder die in zijn vrije tijd graag schreef. Met zijn Alice in Wonderland hij nam afstand van de klassieke didactische en moralistische literatuur om een universum te verkennen waarin dromen, verbeeldingskracht en vreugde een onvergetelijk werk tot leven brachten.
Zijn populaire roman is het vervolg Alice door het kijkglas en zelfs zijn fantastische poëtische onzin Jabberwocky ze zijn het resultaat van meesterschap en een nooit eerder geziene literaire stijl. Halverwege het dadaïsme en het surrealisme was Carroll een vernieuwer die de deur opende een deur naar zijn meest uitzinnige en suggestieve fantasieën.
Zijn verhaal was ondergedompeld in een droomachtige sfeer waarin hij graag met dimensies speelde vormen en afstanden, geholpen door zijn kennis van wiskunde en logica. De vaardigheid waarmee hij speelde voorwaardelijke vrijlating het was net zo buitengewoon. Niemand had zoveel wetenschappelijke paradoxen gebruikt, nieuwe termen bedacht en met synoniemen, homoniemen en pseudoniemen gespeeld.
De aura van fantasie en genialiteit die Lewis Carroll omringt, heeft ook een minder gouden keerzijde. Publicaties zoals Gek op kleine meisjes. Brieven en afbeeldingen ze openen niet alleen een venster op het verhaal van Alice Liddel (het kleine meisje dat de creatie van het legendarische personage inspireerde), maar ook op de obsessie van de schrijver. Kleine meisjes fotograferen om hun puurheid vast te leggen.
Blijkbaar had hij de toestemming van de families van de meisjes een afstammeling van Alice Liddell verzekert de afwezigheid van enige seksuele connotatie in het gedrag van Lewis Carroll . Het mysterie dat de auteur omringt Alice in Wonderland
Verbeelding is het enige wapen in de oorlog tegen de werkelijkheid.
– Alice in Wonderland –
Lewis Carroll, een wiskundige met een geweldige verbeeldingskracht
Charles Lutwige Dodgson werd geboren in 1832 in Daresbury, Engeland, in het graafschap Cheshire. Als derde van elf broers en zoon van de Anglicaanse predikant Charles Dodgson, toonde hij onmiddellijk een speciaal vermogen voor spelletjes en letters.
Op 12-jarige leeftijd richtte hij wat hij de pastorietijdschriften noemde, gedichtenbundels, komische verhalen en korte verhalen op om zijn gezin te vermaken. Hij heeft geen gemakkelijke jeugd en adolescentie gehad. Zeer verlegen van aard hij kreeg te maken met talloze ziekten (hij was zelfs doof aan één oor) en leed er ook aan stotteren . Hij slaagde er echter in om naar het Christ Church College aan de Universiteit van Oxford te gaan en wiskunde te studeren.
Hij bleek zeer begaafd in de wetenschappen en wist altijd de meest prestigieuze beurzen binnen te halen, totdat hij met hoge cijfers afstudeerde. In 1857 behaalde hij een hoogleraarschap in de wiskunde aan Christ Church, een functie die hem er niet van weerhield zijn opleiding tot diaken te voltooien.
Hoewel hij blijk gaf van een groot potentieel voor de wiskundige wetenschappen, had hij een afgeleid, ijdel en dromerig karakter. Hij paste zich niet volledig aan aan de universitaire omgeving waarin hij ook werd gedwongen de spot te drijven met studenten en collega’s vanwege zijn stotteren en epileptische aanvallen waar hij last van had.
Picknicken met de zusjes Liddell
In 1856 nam het leven van de jonge Dodgson een keerpunt. Er kwam een nieuwe decaan aan de universiteit, Henry Liddell, die later vice-kanselier van de Universiteit van Oxford en kapelaan van Christ Church zou worden. Zijn jonge vrouw en drie dochters Lorina Edith en Alice kwamen ook met hem mee.
Het duurde niet lang voordat Charles vriendschap sloot met de familie Hij werd die jonge diaken die altijd klaar stond om de meisjes mee te nemen naar een picknick aan de rivier of voor een ritje door de stad. Voor hem was het een normaal gebaar; hij deed het al met de kinderen van de schrijver George Macdonald of de dichter Lord Alfred Tennyson . Maar de Liddell-meisjes kregen uiteindelijk een speciale plaats in zijn leven.
Op 4 juli 1862 namen Dodgson en zijn vriend Robinson Duckworth, een Trinity-lid, de meisjes mee op een boottocht op de Theems van Oxford naar Godstow. Dat korte avontuur inspireerde hem tot het schrijven van het begin van een verhaal waarin Alice de hoofdpersoon was. Het kleine meisje was zo blij dat ze om een vervolg vroeg.
De jongeman gehoorzaamde en bood Alice week na week nieuwe en spannende avonturen aan. En dat werk werd langzamerhand een lange roman, door hemzelf geïllustreerd.
Toen zijn vriend klaar was George Macdonald - auteur van enkele van de mooiste kinderverhalen uit die tijd – hij was er zo door gefascineerd dat hij de publicatie ervan aanbeveelde.
De publicatie van Alice in Wonderland en de geboorte van Lewis Carroll
Charles Dodgson bedacht verschillende titels voor zijn boek. Na Alice tussen de feeën te hebben weggegooid, koos Alice uiteindelijk voor het gouden uur Alice's avonturen in Wonderland . En hij koos er ook voor om zichzelf te signeren met een pseudoniem Lewis Carroll. Het boek werd in 1865 gepubliceerd en hoewel het enigszins onopgemerkt was gebleven, overwoog de schrijver er het jaar daarop een vervolg op te geven.
Als Door het kijkglas en wat Alice daar vond bereikte het grote publiek in 1872. Critici beoordeelden dit werk beter dan het vorige. Het werd al snel het populairste kinderboek in Groot-Brittannië. En later over de hele wereld. Het moet echter gezegd worden dat succes Lewis Carroll ongemakkelijk maakte.
Lewis Carroll-fotograaf en oneironaut
Naast schrijven (hij publiceerde ook boeken over creatieve wiskunde) Lewis Carroll wijdde zijn leven aan een andere grote passie: fotografie . Hij maakte portretten van actrices als Ellen Terry, de dichter Alfred Tennyson en de prerafaëlitische schilder Dante Gabriel Rossetti. Ook fotografeerde hij kinderen, zijn kostuumreeksen en zijn controversiële naakten zijn beroemd.
Het is onmogelijk om over Lewis Carroll te praten zonder zijn nyctograaf te noemen : een kartonnen raster dat hij onder zijn kussen bewaarde om in het donker op te schrijven wat zijn hoofd dicteerde of om fragmenten van dromen op te schrijven. Dankzij de nyctograaf kon hij schrijven zonder zijn handen in de kou te hoeven houden. Om zijn uitvinding te verwezenlijken moest hij eerst een alfabet bedenken dat bestond uit hoeken met punten en zijlijnen.
Op deze manier kon alles wat uit zijn droomuniversum kwam in zijn boeken worden gegoten. Een techniek die later werd verbeterd door een andere beroemde oneironaut: Salvador Dali .
Lewis Carroll had geen andere literaire successen zoals die van Alice . Hij bracht een rustig leven door als hoogleraar wiskunde en religieus man. Hij stierf aan een longontsteking in 1898 op 65-jarige leeftijd.
